تو از حال من باخبر بودی و
همیشه خودت رو کنار میزدی
تا دیدی که رسوای عالم شدم
گذشتی از این عشقو خطم زدی
میگفتی همیشه کنار توام
محاله که دست تورو ول کنم
چرا اینقدر زود پشیمون شدی
چطور این نبودو تحمل کنم
کسی که به اشک تو راضی نبود
شبا گریه میکرد و یارش نبود
توو تنهایی هاش از تو باز مینوشت
اون انگار نبودت رو یادش نبود
چقدر ساده با تو هم آغوش شدم
چقدر ساده تر من فراموش شدم
به لطف نگاه های سنگین تو
یه کوه پر از درد مغرور شدم
یه کوه پر از درد مغرور شدم
تو فهمیده بودی تب حالمو
تو دیدی به چشمات گرفتارمو
با این حال رفتی که ترکم کنی
نخواستی بمونی و درکم کنی
حواست دیگه پرت من نیست ولی
توی انتخابم هنوز اولی
هنوزم خیال میکنم با خودم
میتونم تو رو باز عاشق کنم
کسی که به اشک تو راضی نبود
شبا گریه میکرد و یارش نبود
توو تنهایی هاش از تو باز مینوشت
اون انگار نبودت رو یادش نبود
چقدر ساده با تو هم آغوش شدم
چقدر ساده تر من فراموش شدم
به لطف نگاه های سنگین تو
یه کوه پر از درد مغرور شدم
یه کوه پر از درد مغرور شدم
