Nima Shafighi – Boom

تو رفته ای روزی برای شهر مینالم که نیستی
روزی از این غم ها میخوانم هرچند که نیستی
روزی برای دیدنت پر میکشم اینجا شبانه
روزی برای قطره اشکی عاشقانه
ای جان من ای لیلی شب های بی مهتاب من
من میگذارم میرم غم زن به این احوال من
شبگرد این شبهای غم پر میکشی از جان من
خون میجهد از حنجره بغضی صدایم میزند
یک سنگ سرد و خاک قبر امشب صدایم میزند
شاید منم مهمان شوم امشب به این احوال بد
یک بوم نقاشی نقش منو دریا
تنها تر از تنهای تنهایی ترین تن های ادم ها
مشکی بزن بر این قلم بگشا زخم هایم را
خواهی‌مرا مهمان‌کن امشب دردلی همچون دل دریا
ای جان من ای لیلی شبهای بی مهتاب من
من میگذارم میرم غم زن به این احوال من
شبگرد این شبهای غم پر میکشی از جان من
خون میجهد از حنجره بغضی صدایم میزند
یک سنگ سرد و خاک قبر امشب صدایم میزند
شاید منم مهمان شوم امشب به این احوال بد