Hamid Kia – Dele Man

قیمت لحظه ی نابت چند
آرامش خیالت چند
من که گمم تو غم با لبخند
هستم من، شکستم هرچند
توام مثل منی رفتیو سراب شده
دیواری که ساختی رو سرت خراب شده
تو هم دلخوش بودی به دور و وریات
تو هم دلخوشیات نقش بر آب شده
میگن : میخونی تا که تهش چی بشه
میگن هنرمندی اگه جیب سیر بشه
ولی میرم راهو با همه نداریا
به خودم میگم با این حرفا نبازیا
من میگم حرفامو تا وقتی که درد هست
تا وقتی که قلم توی دست سرد هست
تاوقتی که زندگی بخواد با ما راه نیاد
تاوقتی که مده عشق به مادیات
من نه عشق پول و پلم نه اهل دود و دمم
فقط پی رویای روزای بهترم
پس پای رویاهام هستم من
با اینکه صد بار شکستم من
دل من رو کن درداتو خالی شو
تو که دیدی دنیا و گند کاریشو
دل من سهم تو تنهایی شد
بیخیال هدفو بچسب راهی شو
اینجا خیلیا باعث رشد غمن
مردم فقط توی ترافیک پشت همن
منو زندگی داغون دل پر درد
من همه جوره از زندگی خوردم
منو پدری که رفته جاش خالیه
مادری که تنها مایه ی خوشحالیه
یکیه دردمو میبینه نمیخنده
با اینکه بد بودم ازم نمی رنجه
اینجا پول حرف اوله تلاش بی ثمره
حتی عزیز ترینت از غمت بی خبره
اینجا پاک و ساده باشی بهت میخندن
فقط واسه پول و پله بهت دل میبندن
غرق غصه ای فقط اشکت همدمه
پس بجنگ دنیاتو دست غم نده
فقط یکی هواتو داره اون بالا سری
محاله توکل کنی بهش و بالا نری
آره بالاسری...