من باید خاطره میشدم با تو، تو باید خاطره میشدی با من
عاشقی پرنده بود و با دو بال برای پر کشیدن و رها شدن
ما ادامه ی سکوت هم شدیم بی هدف مثل دو روح خسته
من به تو راه ندارم تو به من کوچه ای که از دو سو بن بسته
به کجا رسیدم از تنهایی ته این عشق خود آزاری بود
مثل آینه رو به روت ایستادم هرچی دیدم از تو تکراری بود
به کجا رسیدم از تنهایی ته این عشق خود آزاری بود
مثل آینه رو به روت ایستادم هرچی دیدم از تو تکراری بود
ما و تنهایی و با هم بودن دلخوشی های بی خبر از تقدیر
روی دستای هم آوار شدیم ما رسیدیم به هم اما دیر
صبح تنهایی این شب بلند روز دل کندن از این فاصله هاست
به کجا رسیدم از تنهایی ته این جاده لعنتی کجاست
ته این جاده لعنتی کجاست
به کجا رسیدم از تنهایی ته این عشق خود آزاری بود
مثل آینه رو به روت ایستادم هرچی دیدم از تو تکراری بود
به کجا رسیدم از تنهایی ته این عشق خود آزاری بود
مثل آینه رو به روت ایستادم هرچی دیدم از تو تکراری بود
