Reza Sadeghi – Fanoose Daryaei

بهشت من همین خاکه، همین اب و همین دریاست
همین عطرِ خوش شرجی همین موسیقی موجاست
همین آئینه ی آبی، که رنگِ زندگی داره
که شکل ساده ی عشقه، که از عطرِ تو سرشاره
به دریا میزنم هر بار، برای عشق و آرامش
برای خاطرِ اون که به قدرِ دنیا میخوامش
چراغی نیست جز یادت، توو این موجایِ سرگردون
مثِ فانوسِ دریایی، منو تا خونه برگردون
به دریا میزنم هر بار، برای عشق و آرامش
برای خاطرِ اون که به قدرِ دنیا میخوامش
چراغی نیست جز یادت، توو این موجایِ سرگردون
مثِ فانوسِ دریایی، منو تا خونه برگردون
ستاره توو شب غربت، دوباره خوابتو دیده
میونِ بندر و بارون، بازم عطرِ تو پیچیده
شبای صخره و ساحل، پُر از لالایی ماهه
تماشایِ شب و دریا، کنارِ تو چه دلخواهه
به دریا میزنم هر بار، برای عشق و آرامش
برای خاطرِ اون که به قدرِ دنیا میخوامش
چراغی نیست جز یادت، توو این موجایِ سرگردون
مثِ فانوسِ دریایی، منو تا خونه برگردون
به دریا میزنم هر بار، برای عشق و آرامش
برای خاطرِ اون که به قدرِ دنیا میخوامش
چراغی نیست جز یادت، توو این موجایِ سرگردون
مثِ فانوسِ دریایی، منو تا خونه برگردون