Alireza Siasi – Mano Nemididi

هميشه بين ما ، پلِ شكستن بود
منو نميديدى ، منى كه در من بود
منى كه هر لحظه سكوتو لب ميزد
با كوله بار اشك ، به عمق شب ميزد
هميشه تو روياهات يه قهرمان بودم
عاشق ترين مرد توى جهان بودم
هيچ وقت نفهميدى چقدر غمگينم
چقدر از كابوس ، سنگين شده سينه م
من بغض ميكردم ، تو خنده ميديدى
اين مرد دربندو پرنده ميديدى
سكوت تلخم رو ترانه مي شنيدى
از گريه پر بودم ، چرا نمى ديدى
تو مهربون هستى ، لبريز احساسى
چه فايده وقتى منو نمي شناسى
چه فايده وقتى فاصله بسياره
وقتى تو اين قصه يكى خودآزاره
وقتى بدون من خوشبختى و شادى
اين عشق زندونه ، برو تو آزادى
اين رابطه اين حس دچار تكراره
بايد تمومش كرد با اينكه دشواره
من بغض ميكردم ، تو خنده ميديدى
اين مرد دربندو پرنده ميديدى
سكوت تلخم رو ترانه مي شنيدى
از گريه پر بودم ، چرا نمى ديدى