Kamran Molaei – Bi Maarefat

رفتی از پیشم که جای من برات کی زندگی شه
لعنتی هر جا میرم خاطره هامون زنده میشه
پا گذاشتی رو دلی که بعد تو میدونی دیگه
آرزوش مرگه همیشه
طاقت ندارم این روزا هر جا که میرم
همه دنبال بهونن
لا به لای طعنه هاشون بحثو سمتت میکشونن
دنبال زخم زبونن
عادت ندارم من به این اوضاع
چقد بی معرفت میشه یه آدم
آبرو واسم نذاشتی حتی پیش خونوادم
همه چیمو پات دادم
این رابطه شاید واسه تو عادی بود
اما منِ عاشق توقعم از عشق یکم زیادی بود
فکر و خیال تو هی میده آزارم
کارم شده هر شب دلتنگی و گریه تا صبح بیدارم
طاقت ندارم این روزا هر جا که میرم
همه دنبال بهونن
لا به لای طعنه هاشون بحثو سمتت میکشونن
دنبال زخم زبونن
عادت ندارم من به این اوضاع
چقد بی معرفت میشه یه آدم
آبرو واسم نذاشتی حتی پیش خونوادم
همه چیمو پات دادم