Farbod Farokh – Atash Feshan

همدسته عطرت با تو که منو دیوونه تر کنه
هی قرص خواب می خورم، شاید یکیش اثر کنه
برگرد! آزارم نده از عشق بیزارم نکن
یا دیگه کابوسم نشو از خواب بیدارم نکن
یه آتشفشان توو سینَمه بیرحم نبودی این همه
بد تا نکن با قلب من هرچی نبودی، بسّمه!
یه آتشفشان توو سینَمه بیرحم نبودی این همه
یه جسم بی روحم درست شبیه یه مجسمه
یه بیماریه! این عشق مثّ بیماریه
روزام بی تو تکراریه
زخمت یه زخم کاریه
ببین حالمو!
به کجا منو رسوندی تو
حیف! دیگه چشمات مال من نیس
هی به یادت می شه چشام خیس
رفتی و خنده هامم شد سربه نیس
من مثّ ِ یه ماهی توو خشکی
جون می دم و یه قطره هم آب نیس
بیا که مثّ آبی روی آتیش
یه آتشفشان توو سینَمه بیرحم نبودی این همه
بد تا نکن با قلب من هرچی نبودی، بسّمه!
یه آتشفشان توو سینَمه بیرحم نبودی این همه
یه جسم بی روحم درست شبیه یه مجسمه