تو مخمصه که کردم گیر فکرت میاد یادم
اونجام ول کنم نیست چی میخوای از آدم؟
تو انگار کیف میکنی میدی عذابم؟
چرا الان برمیگردی میپرسی حالم؟
پُلا رو زدم ریخت
بر نگردم نه
اشتباه کردم از اول نکردم من
به شهر قلبم طوفان زده
من دنبال اینم که طوفان نره
امم من نابغه چرا
روی انیشتینو تا حالا کم نکردم پس
ساز زدی رقصیدم
ساز زدم وایسادی
مشکلت برقی هست
که با ما فاز داری؟
ولیکن هنوزم نمکی بد رو زخم
انتظار نداشتم ؛ در بیایم تو زرد
یکاری کردی که جفت چشمام ترسو شن
در نیار ننه من غریبم
از قلبم غنیمت نگیر نه
میکشم رو اسمت سریع خط
میدونم تو ذاتت همین هست
میدی ناخواسته فریبم
دیر فهمیدم که باید بریده میشد سری که درد میکرد
هنوز تو رویاهام هستیو
درو رو منطقم بستیو
دلم بت فکر که میکرد میمرد
دوباره زنده میشد سیمرغ
هر چند وقت میاد تو خاطرم حست
واقعا میخوامت یا که طلسمه
تقصیر تو بود یا اون لبخند ژکوند و ناز و کِرِشمه
یک شه ، که ملکش ، صد سال صفا داشت
بپرسند ز او پرده از این راز بردار
بگفتا همان روز که معشوق برفتااا
