Pouya Bayati – Feragh

مثل رودی که به دریا شدن ایمان دارد
عشق تو در دل عشاق تو جریان دارد
خوش به حال دل آن عاشق بی تابی که
ساحل امن تو را در دل طوفان دارد
تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود
خون بر این خاک فشاندی تو و میدانستی
که زیارت گه رندان جهان خواهد بود
درد ما درد فراق است دوایی برسان
صاحب تربت خون رنگ شفایی برسان
تشنه ی آب فراتیم و عجل نزدیک است
ای شه کرب و بلا کرب و بلایی برسان
درد ما درد فراق است دوایی برسان
صاحب تربت خون رنگ شفایی برسان
تشنه ی آب فراتیم و عجل نزدیک است
ای شه کرب و بلا کرب و بلایی برسان
هر چه خواندیم به غیر تو پشیمانی شد
هر چه بردیم به جز نام تو حیرانی شد
ما رسیدیم به نام تو و دیدیم خدا
در نگاهیست که در شوق تو بارانی شد
خاک ما از نم این اشک بهاری گل شد
خون تو بر گل ما ریخت و نامش دل شد
ما چرا دور ضریح تو نچرخیم حسین
در طوافی که خود قبله به تو مایل شد
درد ما درد فراق است دوایی برسان
صاحب تربت خون رنگ شفایی برسان
تشنه ی آب فراتیم و عجل نزدیک است
ای شه کرب و بلا کرب و بلایی برسان
درد ما درد فراق است دوایی برسان
صاحب تربت خون رنگ شفایی برسان
تشنه ی آب فراتیم و عجل نزدیک است
ای شه کرب و بلا کرب و بلایی برسان
بی سبب نیست که اینگونه لبت بی آب است
عطشی هست که تنها به عطش سیراب است
شمس عشقی و قمر دور قدت میچرخد
بی سبب نیست اگر ماه تو عالم تاب است
هرکه در بند غمت بود ز هر غصه رهاست
با تو فهمید جهان کعبه ی مقصود کجاست
هرکه احرام تو را کرد به تن حر تو شد
گفت خود را بنگر آینه در کرب و بلاست
در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت