پالتی به رنگ دنگ شو…
موسیقی امروز کشور ما بر سر یک چند راهی قرار دارد.موسیقی که این روزها بیشتر از چهار سبک اصلی را در خود جای نمی دهد و اکثریت خوانندگان و گروه های موسیقی از ترس ریزش مخاطب و یا موانع قانونی به سراغ سبک های جدید نمیروند.سبک های پاپ،سنتی،رپ(گفتاواز) و تلفیقی به عنوان سبک های اصلی موسیقی در کشور ما به شمار میروند (البته ناگفته نماند که سبک هایی مثل راک و متال هم وجود دارند اما نه با نام اصلی خود و عمدتا در زمره دو سبک پاپ و تلفیقی تلقی می شوند.
در این میان موسیقی تلفیقی در کشور ما چند سالی است که از شکل یک موسیقی مهجور خارج شده و مخاطبان بسیاری را با خود همراه کرده است.موسیقی ای که چند سال پیش با ظهور گروه هایی نظیر دنگ شو،پالت،سهیل نفیسی،چارتار و بعدتر با حضور گروه هایی نظیر کماکان و بمرانی و کامنت و داماهی و … به اوج رسید.این گروه ها هرکدام به شکلی یک سبک از موسیقی را به شکل ایرانی به مخاطبان موسیقی ارائه کردند و اتفاقا بسیار هم مورد توجه قرار گرفتند.شاید بتوان دلیل موفقیت این گروه ها را در سبک های مهجور موسیقایی که پیش تر در کشورمان وجود نداشت (نظیر جَز،بُلوز،کانتری،آلترناتیو راک و …)جست و جو کرد اما اینکه این گروه ها با ایرانیزه کردن این نوع از موسیقی ها توانستند مخاطبان ایرانی خود را به حداکثر برسانند هم به هیچ عنوان بی تاثیر نبوده است.
در این میان دنگ شو را شاید بتوان با تقریب خوبی اولین گروه موسیقی تلفیقی کشور قلمداد کرد.گروهی که پس از فراز و نشیب های فراوان وارد بازار مجاز موسیقی کشور شد،گروهی که اجراهای خارجی و سه آلبوم ضبط شده را ر کارنامه خود می بیند،گروهی که خوانندگان خوبی را به بازار موسیقی تلفیقی کشور معرفی کرده و جنس موسیقی منحصر به فرد خود را داراست.
دنگ شو روز پنج شنبه گذشته آخرین کنسرت بهاری خود را در تهران و بر فراز برج میلاد به روی صحنه برد.از ابتدا و همان ورودیه برج میتوانستیم میزان علاقه و شور و اشتیاق جمعیتِ اکثرا جوانی که به شوق شنیدن موسیقی تلفیقی به برج آمده بودند را به وضوح لمس کرد.
برای افرادی که با موسیقی دنگ شو آشنایی ندارند یک توصیف ساده شاید دید بهتری از این برنامه در اختیارشان قرار دهد،همچنین تفاوت هایی که اجرای دنگ شو با اکثریت اجراهای این روزهای موسیقی کشورمان دارد بیننده را بیشتر به سمت لذت بردن از این اجرا سوق می هد.
موسیقی دنگ شو را شاید بتوان به یک پالتِ رنگی تشبیه کرد که دارای چند رنگ اصلی است،اما علاوه بر این که این رنگ ها در کنار هم به شکل تک به تک زیبا هستند،ترکیب آن ها به زیبایی در بوم سپیدِ روح شنونده خودنمایی میکند.
موسیقی دنگ شو ترکیبی از کلام ایرانی و موسیقی های مختلفی غربی و شرقی و ایرانی است.اما در کلام دنگ شو میتوان هم اشعار کلاسیک کشورمان را جست و جو کرد،هم کلام و روح و فکر خودِ دنگ شو که یک لایه امروزی روی پیکره اصیل ایرانی قرار میدهد.شاید همین اقدام و مواردی دیگر ازین دست از دنگ شو در ذهن شنونده یک گروه خلاق می سازد،خلاقیتی که در اکثر موارد گوش شنونده را نوازش عجیبی میکند و لبخند ناخداگاهی گوشه لبتان می آورد.
دنگ شو خواننده محور نیست و به معنای واقعی کلمه گروه است یعنی بر خلاف جریان موسیقی کشورمان خواننده در خدمت گروه است،نه گروه در خدمت خواننده.اما با در نظر گرفتن این موضوع دنگ شو سه جنس صدای مختلق را در خود جای داده،صداهایی که هرکدام محدوده متفاوتی از موسیقی دنگ شو را پوشش می دهد و به زیبایی روی موج موسیقی به این طرف و آن طرفتان می کشد.طاها پارسا،سعید آتانی،میلاد باقری به ترتیب از محدوده پایین تا بالاترین نت های موسیقی دنگ شو را به زیبایی پوشش میدهند و گوش مخاطب را در هر لحظه از موسیقی همراه خود دارند.
اما دنگ شو در این برنامه به نکات ریزی توجه کرده بود که در زیبایی برنامه، آن هم در شرایط حاکم بر موسیقی ما روزنه امیدی به شمار میرفت.ارتباط خوب خوانندگان با مخاطب،انتخاب تصاویر مناسب در قسمت های معینی از کنسرت،ایجاد یک فضای حسی و مناسب برای گرامی داشتن استاد شجریان و استاد عباس کیارستمی،تفاوت ها و خلاقیت های خوبی در نسخه اجرای زنده قطعات و استفاده به جا از همراهی مخاطب در اجرا به علاوه حرکات بدن و اجرا و انرژی مختص گروه همه و هه فاکتور هایی بود که شاید انگشت شمار در موسیقی این روز های کشورمان بیننده باشیم اما دنگ شو به خوبی آن ها را به نمایش گذاشت.
در این برنامه دنگ شو چند قطعه شنیده نشده و جدید را هم در کنسرت به اجرا در آورد که به نوعی سورپرایز های دنگ شو برای این اجرا بود.
روی هم رفته اجرای دنگ شو یکی از متفاوت ترین اجراهای این روزهای موسیقی کشورمان بود.اجرایی که آری از کم و کاستی نبود.مواردی نظیر رفت و آمدهای پپاپی روی سن و در سالن اجرا،مشکلات صدابرداری و عدم هماهنگی چند مورد خروج از ریتم و فالش بودن.اما با وجود همه نکات شاید رنگ های پالتِ دنگ شو آنقدر زیبا و متفاوت بود که نواقص این اجرا را بسیار کمرنگ میکرد.
اما با توجه به سابقه چندین ساله موسیقی در کشور ما باید به انتظار نشست و دید که آیا راهی که دنگ شو در موسیقی کشور آغاز کرده ادامه دار خواهد بود یا همانند دیگر سردمداران موسیقی کشورمان از میانه آن به یکنواختی می رسد؟
عکاس : درسا اسدی
برای دسترسی سریع به آهنگهای جدید و اخبار به کانال تلگرامی گانجاموزیک بپیوندید.
Telegram.me/Ganja2Music