Dariush Jahanfar – Mano To

یه فصلیم یه فصل عاشقانه
هواش آفتابیه ابری داره
یه تقویم که برگاش که روزاش همه شادن
یه روز ناخوش و غمگین نداره
من و تو یه حالیم یه حال فوق العاده
که پاییز و زمستونی نداره
یه شعریم که بیت هاش پرن از استعاره
که تعبیری شدن از این حضور عاشقانه
توو این لحظه هایی که روز مرگی با منه با من باش و آرومم کن
حالا که رسیدی به من با همین حس خوبت با من باش و درمونم کن
بزار دستاتو توو دستام با تو دل من هرکجا باشه حالش خوشه
بعد این همه سال میخوام با تو دنیام دوباره از احساس و عشق پر بشه
من و تو یه حالیم یه حال فوق العاده
مثل رفتن توو بارون با پای پیاده
من و تو یه شهریم یه شهر سبز و آباد
دلای مردمش شاد جدا از جنگ و آزاد
من و تو یه حالیم یه حال فوق العاده
مثل رفتن توو بارون با پای پیاده
من و تو یه شهریم یه شهر سبز و آباد
دلای مردمش شاد جدا از جنگ و آزاد
گلم در پیچ و تاب رقص ناموزون گیسوت
کنار تو تمام نا امیدی های من سوخت
به تار و پود تو درگیرم و مستم از عشقت
منو دیوونه کن بازم به ناز شست چشمت
تو مثل سایه با من باشو من چون شال رو شونت
بگیر از من نگاهت رو بشم رسوا و دیوونت
بیا مثل یه دستبند حلقه شمم رو نبض احساست
یه آسمون آبی شم برای اوج پروازت
منو باور کن ای یار توو رویاهات نگهدار
بزار از حس دستای تو آرامش بگیرم
منم درگیر چشمات که دنیامو بهم داد
تو دستامو بگیر تا زندگی از سر بگیرم
من و تو یه حالیم یه حال فوق العاده
مثل رفتن توو بارون با پای پیاده
من و تو یه شهریم یه شهر سبز و آباد
دلای مردمش شاد جدا از جنگ و آزاد
من و تو یه حالیم یه حال فوق العاده
مثل رفتن توو بارون با پای پیاده
من و تو یه شهریم یه شهر سبز و آباد
دلای مردمش شاد جدا
جنگ و آزاد