مرا با خود ببر زيبا به ميهمانى چشمانت
به لبخند پر از مهر و به زلفان پريشانت
مرا با خود ببر زيبا به سمت هر چه زيبايى
به آنجايى كه غم دور است به آنجا كه خود آنجايى
من از عشق تو بيمارم مرا درمان تويى زيبا
اگر پروانگى جرم است مرا آتش بزن حالا
شبيه شمع ميسوزم اگر دورى كنى از من
مرا جز تو پناهى نيست نه در كوچه، نه در برزن
به آغوش تو محتاجم شبيه طفل گمگشته
مرا پيدا كن اى زيبا كه مبهوتم و سرگشته
من از تو خويش را يافتم پريشان بودم و حيران
تو اين خشكيده جانم را شدى دريا شدى باران
من از زيبايى ات سبزم خزانم را بهارى تو
در اين دنياى آشفته مرا صبر و قرارى تو
بمان با من بمان زيبا كه با تو زندگى زيباست
جهان من بدون تو فقط تکرار عادت هاست
