Amir APSM – Pichideh

زنده شده یه گرگ تو وجودم
میمیره دوباره لبخنده
وُ من دلم میخواد فقط زمان
دوباره به عقب برگرده
بشه،کم بشه از این سردرده
از اینکه سردو انگاری سنگم بِیب
از اینکه،غش نمیکنم از خنده
من دیگه،آدمَ قبلی نیسم شرمنده
میگفتم،ساخت این اتاق یه روح گرگ تو من
ولی تو این شهر لازمه گرگم باشی
تنهایی گرفت تخیلاتمو
ولی یاد داد چِطو محکم باشی
بهم یاد دادن محدودی کلا
مخصوصا اگر دختر باشی
یاد گرفتم خنجر از جلو نمیزنن
اصلش اینه که پُش سر باشی
من اصن پیچیده نبودم
من اینروزا خودم نیسم
مث قبل نیس دورم هیچکس
هر روزمو بی ذوق بلند میشم
یه چوبِ خشکِ شکسه
که یه روزی غنچه بودُ گلم میکرد
دریارُ هم به پاش ریختم
ولی انگاری خشک شده کلا ریشَش
باز شده حالم بدُ بازم من
دو روزه نخوابیدم، نه
پس اگه یه وقتا تلخم میشم
منو تنهام نزارینم ،من
واسه هیچ احدی نمالیدم
نورای امید تویه خونه من نتابیدن
هیجایی بهم نبالیدن
جون،سخت تر از خودمو نگاییدم
گفتم،هر وقت خواسی من همین حوالیم
فقط مهم باشه واست یه چی قوانینم
ولی،تهشم علیه من تبانی کرده
بهم ریخته از این آدما تصاویرم
حالا،همش تو ذهنمه هرجا میرم
ولی یروزم تابسون میاد برفا میرن
روزا کارتونی شبا بی رنگ
باید،همیشه آماده باشی برای جنگ
من اصن پیچیده نبودم
من اینروزا خودم نیسم
مث قبل نیس دورم هیچکس
هر روزمو بی ذوق بلند میشم
یه چوبِ خشکِ شکسه
که یه روزی غنچه بودُ گلم میکرد
دریارُ هم به پاش ریختم
ولی انگاری خشک شده کلا ریشَش
وقتی انتظاراتتو از آدما صفر میکنی
دیگه هیچی نمیتونه ناراحتت کنه
میدونی آدما نمیان خوشبخت ترت کنن
میان محکم تر شی
پخته تر شی
وگرنه انتخاب اول هرکسی خودشه
اینو یاد بگیری زندگی رو بردی