Rahaa – Be Kharabat a

در شهر یکی کس را هوشیار نمیبینم
هریک بدتر از دیگر شوریده و دیوانه
جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
من بیخودو تو بیخود ماراکه برد خانه
من چند تورو گفتم کم خور دوسه پیمانه
جانا جانا جانا به خرابات آ
تا لذت جان بینی جان را چه خوشی باشد
بی صحبت جانانه من بیخودو تو بیخود
ماراکه برد خانه من چند توراگفتم کم خور دوسه پیمانه
از خانه برون رفتم مستیم به پیش آمد
در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه
چون کشتیه بی لنگر کج میشدو مژ میشد
وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه
گفتم ز کجایی تو تسخر زدو گفت ای جان
نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل
نیمیم لب دریا نیمیم همه دردانه
من بیخودو تو بیخود ماراکه برد خانه
من چند تورا گفتم کم خور دوسه پیمانه