Alireza Ghorbani – Roozhaye Bi Gharar

ای داغ ازقلبِ پریشانم چه می‌خواهی
ای جای زخم کهنه از جانم چه می‌خواهی
دریاچه‌ای خشکیده در آغوش خود دارم
باران سرخ از ابر چشمانم چه می‌خواهی
ای وای از این ای وای از این از دست دادن ها
ای مرگ از جان رفیقانم چه می‌خواهی
آرامشم کو ؟!خنده ام کو !اعتمادم کو !
بی‌هیچم و دیگر نمی‌دانم چه می‌خواهی
ما
ما وارثان دردهای بیشماریم
ما گریه‌های چشم‌های انتظاریم
ما
ما سرزمینی دور و تنها در غباریم
چیزی به غیر از غم به غیر از هم نداریم
ما حسرتِ یک خنده‌ی دنباله‌داریم
ما خسته از این روزهای بی‌قراریم
دنیا بگو غم بیشتر از این نخواهد ماند
دنیای بی ررویای ما غمگین نخواهد ماند
چیزی بگو! آرام کن آشفتگی‌ها را
در سینه‌ها این بغضِ سر‌سنگین نخواهد
ماند
ای چرخِ بازیگر بگو بالانشینان را
جای من و ما تا ابد پایین نخواهد ماند
فریاد این غمخانه خاموشی نخواهد داشت
فرهاد این افسانه بی شیرین نخواهد ماند
ما
ما وارثان دردهای بیشماریم
ما گریه گ‌های چشم‌های انتظاریم
ما
ما سرزمینی دور و تنها در غباریم
چیزی به غیر از غم به غیر از هم نداریم
ما حسرتِ یک خنده‌ی دنباله‌داریم
ما خسته از این روزهای بی قراریم