Amirali Bahadori – Bazam Edame Midam

دوباره سرپام یه افتاده دیوونه پرواز
که ترسی نداره از شب و رگبار
با سکوتش بال میسازه از ترساش
هر دفعه خوردم زمین خالی شد پشتم سریع
دور تا دورم آیینه چیدم جنگیدم تنهایی و تنهایی کشیدم
یادم نمیرن روزای که شکستم اما هستم بازم ادامه میدم
بازم ادامه میدم
بازم ادامه میدم
تا وقتی نرسیدم
تو این حال خاکستری دلخوشم که بارون بیاد
آسمون آبی یعنی نور بعد تاریکیا
گم شدم تا پیدا کنم تیکه های جاموندمو
پر بشن جاخالیا مهم نیست چقد سنگه سر راهم
من از این بدترم دیدم و دل کندم از دلخواهم
دیروزو سوزوندم روی زخمامو پشموندم
دنیا مجبورم کرد … با موندن
بازم ادامه میدم
بازم ادامه میدم
بازم ادامه میدم
تا وقتی نرسیدم
دوباره سرپام با اینکه تو آتیش خودم سوختم
با اینکه شدم از دلخوشی خالی
اما هیچ وقت رویاهامو نفروختم
هر دفعه خوردم زمین خالی شد پشتم سریع
دور تا دورم آیینه چیدم جنگیدم تنهایی و تنهایی کشیدم
یادم نمیرن روزای که شکستم اما هستم بازم ادامه میدم
بازم ادامه میدم
بازم ادامه میدم
تا وقتی نرسیدم