Pejman Mobarra – Daheha

من اون جووني كه توي دستاش گل داره
تو دختري كه  از وجودش ناز ميباره
با چال  روي اون گونه هاي مرمري رنگت
منتظر تماستم   دل شده تنگت
تو تا هميشه توو دل تاريك من ماهي
نجيبي مثل دختراي دهه  پنجاهي
اخلاق مثل دختر هاي دهه شصتي
مغرور و جذاب و كمي هم شوخ و  سرمستي
با حرفاي پر رمز و  آروم و در گوشي
با فكر من هر لحظه و هر شب هم آغوشي
صورت شبيه دختراي دهه ي  هفتاد
موهاي خرماييت  از روسري بيرون افتاد
من هم دچار قحطياي سال سي هستم
اما تو اين قحطي به چشماي تو دل بستم
از عشق تو فرهادم و در ياد تو مجنون
با سيل چشمات كل تجريشو نكن ويرون
يك حوض آبي توو حياط خونتون دارين
كي گفته  كه اینقدر شما خوش آب و گل باشین
با پيرهني رنگ گلاي قرمز باغچه
بايد تو باقيمانده ي سال چهل باشي
هر نسل رو توي چشات بي وقفه ميديدم
مثل يه پروانه قشنگ و ناب و آزادي
اين زندگي رو اكثرا آزاد تر ميخواي
مانند دختر هاي خيلي خاص هشتادي