Mahan Bahramkhan – Noor

روزای بی تو ، آرامشم بود
دلمو که دادم بهت ،آرامشم کو
بحث باتو سردرد
نمیشه صبر کرد
باید ازت رد شم
مثه یه آدم خونسرد
تورو دیگه نمی‌خوام برو،
کاش ندیده بودم اصن تورو
یهو ورق برگشت
بریدم تش ، تاریک شد جلوم
ببین دستام سرده
حرفات دیوونم کرده
تورو دیگه نمی‌خوام برو
نمیشناسم اصلا تورو
گفتم با تو حال من خوشه
شد زهر منو حالا می کُشه
نباشی رو مودم
بر میگردم به حال خوبم
بعد تو میدونی همه جوره خوبه حالم
بعدت میرسم به آرزوهای محالم
شک تو دل من نیست بی تو‌دیگه روبراهم
باید که جدا شه از تو دیگه راهم
تو مث نور بودی توی تاریکی
فرق عشق و‌نفرت چه مرز باریکی
با تو‌دیگه انگاری تو‌قفسمو
هوای تو داره میگیره نفسمو
تورو دیگه نمی‌خوام برو
نمیشناسم اصلا تورو
گفتم با تو حال من خوشه
شد زهر منو حالا می کُشه
نباشی مودم
بر میگردم به حال خوبم
چرا انقد به چشم تو بد بودم
انگار جلو راه تو‌ من سد بودم
کم‌گذاشتی ولی واست صد بودم