Ragheb – Hasrat

هوات واسم مثل یه بغض سنگینه
خیالت هم یه درده هم یه تسکینه
چیکار با این دل دیوونه
کردی که هنوز چشام
توی بیداری خوابتو می بینه
یه جای خالی تو دلم
گذاشتی که هنوز واسم
“دوسِت دارم” یه جمله ی غمگینه
عشقت
واسه دل من حسرته
همه جا واسم غربته
چرا با دلم بد کردی عشقم
من که
همه ی دلم اسمته
میتونم خواهش کنم
دوباره به من برگردی عشقم
خیال میکردم عشق تو یه تلقینه
نتیجه ی “دوسِت دارم” تهش اینه
انقد از عشقت کشیدم
که دلم دنیای درده
کاش میفهمیدی دوریت با قلبم چه کرده
انقدَر انتظار کشیدم
که همه ی موهام سفیده
از تو و عشقت به من دلتنگیش رسیده
چیکار با این دل دیوونه
کردی که هنوز چشام
توی بیداری خوابتو می بینه
یه جای خالی تو دلم
گذاشتی که هنوز واسم
دوست دارم یه جمله ی غمگینه
عشقت
واسه دل من حسرته
همه جا واسم غربته
چرا با دلم بد کردی عشقم
من که
همه ی دلم اسمته
میتونم خواهش کنم
دوباره به من برگردی عشقم