Rashin – Panjshanbe Shab

اون مالِ من نبود
حالش عینِ حالِ من نبود
من دنبالِ چشماش و چشماش دنبالِ من نبود
می‌گفت شونه‌هام پاتوقشه/می‌گفت:
« هرچی می‌شه ، با تو بشه »/گفتم:
حتماً شاهزادهٔ رویام ، خودشه
می‌گفت من مراقب حال تو ام
پرواز کن خودم بال تو ام
ولی بال من نبود
اون مال من نبود
پنجشنبه شب ، از دستِ شهر
فرار می‌کردیم سمتِ جاده
می‌رفتم از هوش ، تا می‌دیدم مو ش
بیروووونِ شیشه ، تو دست باده/می‌گفت:
« کی حریفِ حالِ ما می‌شه ؟! »
ولی الان جایِ خالیشه
که تنها یادگاریشه
می‌گفت : « امسال دیگه سالِ ما می‌شه ! »
ولی بعدِ اون ، هیچ سالی
دیگه سالِ من نبود
اون مالِ من نبود
رو‌ همون کاناپه که فیلم می‌دیدیم
نقشهٔ هفته رو کیپ می‌چیدیم/حالا
نشستم به شنیدنِ صداش
کشیدنِ چشاش
رو کاغذِ کاهی
وسط دود و سیاهی
با یه آرزوی واهی
من موندم و چشم‌به‌راهی