رو بلندای زمین نزدیکای اسمون
تن من خاکی و سرد روحم از جنس خزون
من یه کوه بی عبور توی اوج حسرتم
کاش یکی پاشو میزاشت رو عزاب خلوتم
پیش مردم مثل کوه پیش ابرا رو سفید
اما خالی از نفس شب عشق و امید
این نمایش دروغ کار دستای تو بود
حرمت حبابی یه دیونه ی سقوت
من که بیگناه بودم تو اسیرم کردی
تو به جرم عاشقی گوشه گیرم کردی
من یه کوه ادعا من یه مرد کوچه گرد
ولی عشقت نازنین با دل ما چه نکرد
یه دفعه اتشفشان از دلم زبونه زد
یه دفعه دستای من موی عشق و شونه زد
یه دفعه رفتی سفر اره بی نام و نشون
حالا من اینجا غریب مثل کوه قصمون
منم اون پیر و اسیر تشنه ی پر زدنم
چشاتو وا کن از این کوه پوشالی منم
این نمایش دروغ کار دستای تو بود
حرمت حبابی یه دیونه ی سقوت
رو بلندای زمین نزدیکای اسمون
تن من خاکی و سرد روحم از جنس خزون
من یه کوه بی عبور توی اوج حسرتم
کاش یکی پاشو میزاشت رو عزاب خلوتم
پیش مردم مثل کوه پیش ابرا رو سفید
اما خالی از نفس شب عشق و امید
این نمایش دروغ کار دستای تو بود
حرمت حبابی یه دیونه ی سقوت
منم اون پیر و اسیر تشنه ی پر زدنم
چشاتو وا کن از این کوه پوشالی منم
این نمایش دروغ کار دستای تو بود
حرمت حبابی یه دیونه ی سقوت
