Pooyan Feeling – Negaram Gham

تو جنگل احساس تنفر از غمه
عواطف به نشاط اجازه نداده وگرنه غم نبود در حجاب
نبود واسه همدردی صدا بود نه تعبیری از خشونت
دیگه نیاز نبود به تعقیب سکوت
باور کن هیچ حسی بهتر از غم نیست
همیشه هست با من این عادت بد نیست
درون باشی از نوعی فرو ریزی
وقتی با تخریب وارد سکوت میشی
از اشتباه دیرور واسه ترک فراموشی
یا تفریم امروز که چرا تنها بودی
اشک رو گونه ها غم تکرار میشه
وقته شکستن بغض احساس میشه
اگه آیینه دیروزم واسه اینده
شیرینه غمه تلخو ببین از این خنده
قشنگه اخم به پاکی صورت
با چشمای شفاف به تو میاد که شونست
با نفس باد با موهای صاف که عطر شب بوهارو میده
سخته با این که نیدیدمت تورو فکر میکنم حسه کمبوامو میده
با اینکه ندیدمت تورو فکر میکنم حسه کمبوامو میده
با اینکه نیدیدمت اما آشنا باهمیم توام
مثه من عاشقه غمی غم عاشقه توام
از این که با منی به هرچی نرسیدم ولی تورو داشتم
شروع شد از یه خندیدن با تو خواستن
با تو خو گرفتن وقتی حسرت شد نداشته هام
وقتی هر دم رنجیدم از شکوه خواسته ها تو روبرومی
جلو ایننه مستقیم بیشتر از قلم لای انگشتای جوهری
غم همیشه بود شاید هروقتی
که بشنوه این پرنده نیست مردنی
به جای پیشرفت من عقب رفتم
واسه همین زانوی غم بغل کردم
من اخره تمام راه نرفتم
سکوت از اترباط یه عطسه ام
دلخوشم به شعر دایره کلمات
حاله یه تنهایای تکرار مکررات گم از بی پروایی هجوم ثانیه
من همیشه مظطرب نگران قافیه
پس به همین شعر دلخوشم غم تو حاشیه
نرو باش ریتم واقعی زمان اهنگه بودنی
موسیقی طبیعت اشکه رو گونمی
اوار اثر تو جاری تو خونمی