Mohammad Norouzi – Ghadam Mizanam

قدم میزنم با خیال خودم
قدم میزنم تا بگم با منی
تو داری یه جایی شبیه خودم
تو این شهر بسته قدم میزنی
میدونی که دیتای تو حقمه
محاله که بخوام حقمو پس بدم
حالا که ندارم دیگه دستتو
نمیخوام با هیچکی دیگه دست بدم
قدم میزنم تا کنارت بیام
ولی راهی انگار جلو پام نیست
بدون تو جوری به هم ریختم
که اصلا امیدی به فردام نیست
یه چند وقته با درد تنها شدن
نمیخوام بزارم بجنگه تنم
با دردی که یک عمره درگیرشم
تا هرجا بتونم قدم میزنم
هنوزم رو عشقت قسم میخورم
منو خیلی حرفا دهن بین نکرد
شدم چای تلخی که با رفتنت
منو هیچکی مثل تو شیرین نکرد
چشام دیگه مال خودم نیستن
چشام حالمو برملا میکنه
کسی که میدونه باید غرق شه
همه چیزو باهم فدا میکنه
قدم میزنم تا کنارت بیام
ولی راهی انگار جلو پام نیست
بدون تو جوری به هم ریختم
که اصلا امیدی به فردام نیست
یه چند وقته با درد تنها شدن
نمیخوام بزارم بجنگه تنم
با دردی که یک عمره درگیرشم
تا هرجا بتونم قدم میزنم