تا بنده خویشیم قفس اوج کمال است
بدان بی عشق جهان منو تو رو به زوال است
بدان دنبال چه هستیم که هستیم
که هستیم و عهد نبسته دو سه پیمانه شکستیم
ما عهد نبسته دو سه پیمانه شکستیم
ما آمده بودیم زچیزی نهراسیم
ما آمده بودیم که خود را بشناسیم
در فاصله و حوصله گم شد هدف اما
تا تن بکند عمر تلف از طرف ما
باید من و تو ما شده و رنگ بگیریم
هیهات که چون شیشه به یک سنگ بمیریم
ما آیینه هستیم که در وحدت تصویر
گشتیم به هنگام شکستن همه تکثیر
عشق است که ما را به نهایت برساند
چون قطره به دریاچه وحدت برساند
روزی برسد بانگ ندایی که خداست
روزی که قفس نیست خودش عین رهاییست
