Mohammad Amani – Az Nafas Oftadam

اون که زندگی به من داد
اون که آرامش من بود
یه شب از کنار من رفت
خاطره هاش ولی جا موند
این روزا زندگی واسم خوده کابوس خود درد
هیچکسی دیگه مثل اون منو آرومم نمیکرد
“کی میتونست به جهانم رنگ خوشبختی بپاشه
کی میتونست مثل مرهم واسه این دیوونه باشه
خونه خیلی سوتو کوره
لحظه هام سیاه سفیده
شدم آدمی که دیگه دل به هیچکسی نمیده
دل به هیچکسی نمیده”
اون که خنده هامو دوست داشت
اونکه واسم کم نمیذاشت
چی میشد میموند کنارم منو چشم به راه نمیزاشت
حال من بهتر نمیشه از روزی که رفته بی من
سخته زندگی با چندتا عکسو عطرو چندتا پیرهن…
“کی میتونست به جهانم رنگ خوشبختی بپاشه
کی میتونست مثل مرهم واسه این دیوونه باشه
خونه خیلی سوتو کوره
لحظه هام سیاه سفیده
شدم آدمی که دیگه دل به هیچکسی نمیده
دل به هیچکسی نمیده”
اون که زندگی به من داد
اون که آرامش من بود
یه شب از کنار من رفت
خاطره هاش ولی جا موند
این روزا زندگی واسم خوده کابوس خود درد
هیچکسی دیگه مثل اون منو آرومم نمیکرد
“کی میتونست به جهانم رنگ خوشبختی بپاشه
کی میتونست مثل مرهم واسه این دیوونه باشه
خونه خیلی سوتو کوره
لحظه هام سیاه سفیده
شدم آدمی که دیگه دل به هیچکسی نمیده
دل به هیچکسی نمیده”
اون که خنده هامو دوست داشت
اونکه واسم کم نمیذاشت
چی میشد میموند کنارم منو چشم به راه نمیزاشت
حال من بهتر نمیشه از روزی که رفته بی من
سخته زندگی با چندتا عکسو عطرو چندتا پیرهن…
“کی میتونست به جهانم رنگ خوشبختی بپاشه
کی میتونست مثل مرهم واسه این دیوونه باشه
خونه خیلی سوتو کوره
لحظه هام سیاه سفیده
شدم آدمی که دیگه دل به هیچکسی نمیده
دل به هیچکسی نمیده”