داری دستامو میگیری
به اصرار تو میمیرم
غم فاصله هامونو
برات اندازه میگیرم
داری دستامو میگیری
یه حالی میشه این قلبم
که هرجوری شده باید
به آغوش تو برگردم
داره یادم میره کم کم
چقدر دنبال هم بودیم
یه عمر ازون روزا رفته
ولی بازم به هم دوریم
نباید بوسه ی سردو
می شوندم رو چشای تو
که وقتی چشماتو بستی
فقط مردم برای تو
نمیشد آخرش با این
غم دوری مدارا کرد
میدونستم یه جا حتما
میشه چشماتو پیدا کرد
عجب رویای دلگیری
همه دنیامو پر کرده
که بعد از این همه مدت
هنوز دستای تو سرده
به احساسی که درگیره
دل غمگین و بیماره
نباید التماسش کرد
ازین عشق دست برداره
ازین شکلی که من دارم
یه سقف رو به آوارم
به امید تو میخوابم
هنوزم دوستت دارم
شبه این روز مشکوکو
ازین دیوونه میگیری
واسه خواب تو میمیرم
تو ازین حادثه سیری
نباید درد و دل هامو
جلو روی تو میگفتم
با اون حس نگات هر شب
از یه بلندی می افتم
نگات توو لحظه ی آخر
صدای دل شکستن بود
نزار تنها بشه این عشق
که تنها همدم من بود
