به دیدارم بیا هر شب در این تنهایی تنها
دلم تنگ است
بیا ای روشن ای روشن تر از لبخند
شبم را روز کن در زیر تن پوش سیاهی ها
دلم تنگ است
بیا بنگر چه غمگین و غریبانه در این ایوان سر پوشیده وین تالاب مالامال
دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهی ها
و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی
بیا ای همگناه من درین برزخ بهشتم نیز و هم دوزخ
به دیدارم بیا ای همگناه اب مهربان با من
که اینان زود میپوشند رو در خواب های بی گناهی
و من میمانم و بیداد و بی خوابی
در ایوان سرپوشیده متروک
شب افتاد ست و در تالاب من دیری ست
که در خوابند آن نیلوفد آبی و ماهی ها پرستوها
بیا امشب که بس تاریک و تنهایم
بیا ای روشنب اما بپوشان روی که میترسم تو را خورشید پندارند
و میترسم همه از خواب بر خیزند
و میترسم که چشم از خواب بر دارند
نمیخواهم ببیند هیچ کس ما را نمیخواهم بداند هیچ کس ما را
و نیلوفر که سر بر میکشد از آب پرستوها که با پرواز و آواز
و ماهی ها که با آن رقص غوغایی
نمیخواهم بفهمانند بیدارند
شب افتادست و من تنها و تاریکم
و در ایوان و در تالاب من دیری ست در خوابند
پرستوها و ماهی ها و آن نیلوفر آبی
بیا ای مهربان با من بیا ای یاد مهتابی
و میترسم که چشم از خواب بر دارند
نمیخواهم ببیند هیچ کس ما را نمیخواهم بداند هیچ کس ما را
و نیلوفر که سر بر میکشد از آب پرستوها که با پرواز و آواز
و ماهی ها که با آن رقص غوغایی
نمیخواهم بفهمانند بیدارند
شب افتادست و من تنها و تاریکم
و در ایوان و در تالاب من دیری ست در خوابند
پرستوها و ماهی ها و آن نیلوفر آبی
بیا ای مهربان با من بیا ای یاد مهتابی
