Mohammad Taghizadeh – Marde Barooni

یکسال رفتو تازه فهمیدم
دنیا چقد بی رحم و نامرده
این مرده روزهای بارانی
بدجور هوای چترتو کرده
من یک خیابونم که سرتاسر
خالی شدم از عابرای خیس
من یک خیابونم که یکساله
جای قدمهات روی چشماش نیس
از من به غیر از غم چی می مونه
از من که چار فصلم زمستونه
این مرده از یاد چشات رفته
هنوز واسه چشمات می خونه
بردی منو از یاد اما من
یادت رو قاب کردم روی دیوار
هر روز من هر روز یاد تو
سیگار با سیگار با سیگار
یکسال رفتو تازه فهمیدم
دنیا چقد بی رحم و نامرده
این مرده روزهای بارانی
بدجور هوای چترتو کرده
من یک خیابونم که سرتاسر
خالی شدم از عابرای خیس
من یک خیابونم که یکساله
جای قدمهات روی چشماش نیس
از من به غیر از غم چی می مونه
از من که چار فصلم زمستونه
این مرده از یاد چشات رفته
هنوز واسه چشمات می خونه
بردی منو از یاد اما من
یادت رو قاب کردم روی دیوار
هر روز من هر روز یاد تو
سیگار با سیگار با سیگار