Roozbeh Bemani – Khodam Khastam

چنان مردم از بعد دل کندنت
که روح من از خیر این تن گذشت
گلایه ندارم نرو گوش کن
تو باید بدانی چه بر من گذشت
تو باید بدانی چه بر من گذشت
زمانی که دیدم کجا میروی
تقاصت همین است عزیز دلم
که بنشینی از کشتنم بشنوی
خودم خواستم با تمام وجود
با تویی که نبود عاشقانه بمانم
من این عشق را با همین کوه غم
روی دوش دلم تا ابد میکشانم
خودم خواستم با تمام وجود
با تویی که نبود عاشقانه بمانم
من این عشق را با همین کوه غم
روی دوش دلم تا ابد میکشانم
چنان شاخه ی خشک روی درخت
میان زمین و هوا مانده ام
برای تو که سال ها رفته ای
چگونه بگویم چرا مانده ام
چگونه بگویم چرا عاشقم
مرا عشق راه فریبی شده
چگونه تو را میپرستم
هنوز عجب روزگار غریبی شده
خودم خواستم با تمام وجود
با تویی که نبود عاشقانه بمانم
من این عشق را با همین کوه غم
روی دوش دلم تا ابد میکشانم
خودم خواستم با تمام وجود
با تویی که نبود عاشقانه بمانم
من این عشق را با همین کوه غم
روی دوش دلم تا ابد میکشانم