هیچکسی نیست کنارم بمونه و عادت کردم
یک شبم نشدکه چشمای من ی خواب راحت کنه
به هر کی رو زدم پیشم بمونه و درکم کنه
اما یک چند روز گذشت و خواستش ترکم کنه
شایدم قسمته و سرنوشت
اما این تقدیرو کی نوشت
عادت کردم به تنهایی خودم
خستم از این زندگی بیخودم
عمری گشتم تا پیدا کنم
کسی مرهمی باشه بر رو درد بی کسیم
عادت کردم به تنهایی خودم
خستم از این زندگی بیخودم
عمری گشتم تا پیدا کنم
کسی مرهمی باشه بر رو درد بی کسیم
وقتی رفتم هیچکس دلش برای من تنگ نشد
هر چیو که انتخابش کردم سهم من نشد
هر کی به من رسید ی زخم تازه زد رو تنم
کسی که همه شباش پر از غمای بیخوده اون منم
شایدم قسمته و سرنوشت
اما این تقدیرو کی نوشت
عادت کردم به تنهایی خودم
خستم از این زندگی بیخودم
عمری گشتم تا پیدا کنم
کسی مرهمی باشه بر رو درد بی کسیم
شایدم قسمته و سرنوشت
اما این تقدیرو کی نوشت
عادت کردم به تنهایی خودم
خستم از این زندگی بیخودم
عمری گشتم تا پیدا کنم
کسی مرهمی باشه بر رو درد بی کسیم
