لیلی تو ندیدی که چه با من کردند مردم چه بلاها که به سرم آوردن
من عشق شدم مرا نمیفهمیدند
در شهر خودم مرا نمیفهمیدند
این دقدقه را تاب نمی آوردند گاهی مسخره ام میکردند
بعد از تو به دنیای دلم خندیدند مردم
به سرو پای دلم خندیدند
در وادی من چشم چرانی کردند در صحن حرم تکه پرانی کردند
صدامو در نیار بذار پنهون بمونه
بغض صدای خستم توو این دل دیوونه
اشک منو در آورد دستای پینه بستم خدا به ما نگاه کن دل به بزرگیت بستم
دیگه نایی نداره زانوهای شکستم
خدا رحمی به ما کن ببین که خیلی خستم
چقد عرق میریختم توو وسط مرداد چقد ارادم منو سمت هدفم هول داد
چقد بد میلرزیدم توو سرمای بهمن
چقد شنیدم وعده های سرخرمن
چقد شبا تا صبح رو دفترم خوابیدم چقد کلامتو رو هم توو خلوتم ساییدم
چقد از کار زیاد دستام پینه بستن
چقد این روزا من مثه ی فیل خستم
مثه پیچ هرزم هی دورم میچرخم با هر سازی که میزنن فورا میرقصم
خودمو وا دادم به هر اسکلی پا دادم
راحت سر سفره به هر مفت خوری جا دادم
بعدشم رفت پی خوشیهای خودش بهتر خوش باشه با لاشیهای دورش
اشک منو در آورد دستای پینه بستم
خدا به ما نگاه کن دل به بزرگیت بستم
دیگه نایی نداره زانوهای شکستم خدا رحمی به ما کن ببین که خیلی خستم
