Yousef Hoseinzadeh – Mese Mohat

مثه موهات دلم صافه
مثه اینه مثه شیشست
ولی داغونه داغونه
مثه درخت بی ریشست
مثه پاییز حاله من
چشام نزدیک بارونه
از این دنیا دلم خستست
از این دنیا دلم خونه
کجایی تا چشایه من دیگه از گریه ننویسند
که هر چی درد تو دنیا
سرازیره به سمت من
کجایی تا ترانه هام
بازم هم عطر تو باشن
کجایی تا شبایه من دوباره رنگ رویا شند
تو که بودی جهان من مثه موهات مرتب بود
اسیرت بود م و قلبم از ازادی لبالب بود
تو که بودی شب تیره حریر ابی میپوشید
ستاره لحظه به لحظه رخ مهتاب و می بوسید
تو که بودی شب تیره حریر ابی میپوشید
ستاره لحظه به لحظه رخ مهتاب و می بوسید
کجایی تا ترانه هام
بازم هم عطر تو باشن
کجایی تا شبایه من دوباره رنگ رویا شند
تو که بودی جهان من مثه موهات مرتب بود
اسیرت بود م و قلبم از ازادی لبالب بود
تو که بودی شب تیره حریر ابی میپوشید
ستاره لحظه به لحظه رخ مهتاب و می بوسید
تو که بودی شب تیره حریر ابی میپوشید
ستاره لحظه به لحظه رخ مهتاب و می بوسید