Ehsan Heidari – Hesse Sard

زندگيم انگار يه بازى بود
پر توهم ، پر خيال ازت
حرف نميزديم باهم
يه حسّ سرد توى نگاه فقط
تا يه جايى ديگه خسته شديم
ديگه خسته شديم از هم
تا اينكه گفتى ميرم من
تو با به تصميم رفتن كشتى منو
تا يه جايى ديگه خسته شديم
ديگه خسته شديم از هم
تا اينكه گفتى ميرم من
تو با به تصميم رفتن كشتى منو
فكر ميكردم كه ميتونم
حتى يه روز ازت دور بمونم
تو كه نميدونى تا كجاها رفتم
و تا كجاها اسم تو بود ورد زبونم
قول داده بودم باشم كنارت
تو تموم ثانيه هاى بد روزگارت
منو ببخش ولى منم حق داشتم
وقتى عطر يكى ديگه مونده بود رو لباست
شال و كلاه و چتر و يه هواى سرد
منو توهم تو با يه زمين زرد
همين رويا واسه خوشحاليم كافيه
يه نسيم خنك و يه دل پر درد
حق بده بهم بزا بد بشم
بزا گم شم تو جوّ اطرافم
ميدونى كه يكى با همه بدياش
با همه بديات عاشقت بود بازم
تا يه جايى ديگه خسته شديم
ديگه خسته شديم از هم
تا اينكه گفتى ميرم من
تو با به تصميم رفتن كشتى منو
تا يه جايى ديگه خسته شديم
ديگه خسته شديم از هم
تا اينكه گفتى ميرم من
تو با به تصميم رفتن كشتى منو