Alireza Assar – Eyd Miayad

شب عید است سر سفره‌ی خالی خوابیم
مادرم زل زده به خالی یک پیمانه
همه خوابیم چرا که پدرم از شرمش
تا نخوابیم محال است بیاید خانه
عید هر سال برای من و اهل خانه
روز خوب پدری هست که دائم سفر است
حال ما را کمی امسال همه می‌فهمند
عید امسال برای همه روز پدر است
عید میاید اگر بر سر این سفره شبی
دست خالی پدر مظهر اعجاز شود
قلب این خانه گرفته‌ست هوا میخواهد
عید میاید اگر پنجره‌ای باز شود
عید با سبزه و سیب آمده از راه ولی
بار بر شانه‌ی ما قد دماوند شده
جای سکه وسط سفره‌ی عیدم خالیست
ارزش سکه در این شهر مگر چند شده
یک نفر بود که از سفره‌ی شامش با عشق
کوچه کوچه به یتیمان همه شب نان میداد
کاش امروز هم او بود که جای سکه
آهن تفته به امثال عقیلان میداد
عید روزیست که هر سفره پر از نان باشد
عید روزیست که ما حق کسی را نخوریم
نان در این شهر پر از خرمن گندم حتماً
آنقدر هست که ما نان کسی را نبریم
که ما حق کسی را نخوریم