Mohammad Arad – Privash

لبریز میشوم از مستانه نگاهت یک جرعه استکانم یک جرعه نوش جان کن
سرم گرم نگاهت اگر کمی خمارت بنا اگرچنین است مرا خمار آن کن

دوبال زشت خویی وبال گردنم شد از اینکه در سرشتم دو بال پرکشیدن
به وسعت تو دیدن دو چشم دلربایت اگرکه پرگشاید دوبال آسمان کن

خیال ورپریده به خواب من رسیده کمی به میل من باش کمی مرا به تن کن
بپوش هرچه هستم اگرچه مست مستم اگرچه بدگمانم شبی مرا گمان کن

به سرنوشت روکن به سرنوشت خوکن اگر نوشت تقدیر مرا به زشت خویی
بتاب ای پریوش به روی زشت خویی اگرچه مصلحت نیست به مصلحت همان کن

دوبال زشت خویی وبال گردنم شد از اینکه در سرشتم دو بال پرکشیدن
به وسعت تو دیدن دو چشم دلربایت اگرکه پرگشاید دوبال آسمان کن

خیال ورپریده به خواب من رسیده کمی به میل من باش کمی مرا به تن کن
بپوش هرچه هستم اگرچه مست مستم اگرچه بدگمانم شبی مرا گمان کن