Ali Zand Vakili – Bar Baad Rafteh

بهشتم گُم شده بر باد رفته
صدام کن اسمِ من از یاد رفته
صِدام کن بی صدات از دست میرم
نذار از ترسِ تنهایی بمیرم
دلم آوازه کولی وار میخواد
دلم آغوشِ گندم زار میخواد
من از دلبستگی ها زخم خوردم
دلم یه عشقِ بی آزار میخواد
خواب دیدم ، آسمون از چَشمِ ماه افتاده بود
خونِ من از گوشه ی چَشمِ تو راه افتاده بود
خواب دیدم ، سایه ای بودم که همراهی نداشت
تووی خوابم یه فرشته بال هاشو جا گذاشت
چه حالی داره حسِ پَر کشیدن
یه دریا رو یه جرعه سَر کشیدن
با چشمِ بسته آدم ها رو دیدن
به تو قبل از دو راهی ها رسیدن
چه بد حالیه حسِ بی پناهی
زمین افتادن از بی تکیه گاهی
تصور کردنای اشتباهی
رسیدن از سیاهی به سیاهی
خواب دیدم ، آسمون از چَشمِ ماه افتاده بود
خونِ من از گوشه ی چَشمِ تو راه افتاده بود
خواب دیدم ، سایه ای بودم که همراهی نداشت
تووی خوابم یه فرشته بال هاشو جا گذاشت