Houman – Bad Adat

شدم واست غریبه چشات هیچی نمیگه
دیگه باهام سرد سردی
دوست داشتنت زوریه از روی اجبار موندی
از توی چشمات خوندم تو به هم خندیدی
بد عادتم کردی تو به هم زدی دنیامو
زود جا زدی لج کردی همش مثل خواب بوده
اون خونه ی رویایی که ساختمو آخه کج کردیش
بد بودنم حدی داره آخه یه آدم مگه میتونه
انقد دلش از سنگ باشه
تلخ شد باهات روزای من ولی فدای یه تار موت
که هر شبم غم باشه نذار دلم تنها شه
بد بودنم حدی داره آخه یه آدم مگه میتونه
انقد دلش از سنگ باشه
تلخ شد باهات روزای من ولی فدای یه تار موت
که هر شبم غم باشه نذار دلم تنها شه
شاید جایی دلت گیره که نمیایی
انقد سرت شلوغه منو نمیخوای
چی میشه عشق من یه بار تو
راه بیای یه بار کوتاه بیای
انگار نه انگار که با هم
یه روز زندگی کردیم و یه کوچه بود
حالا چی شد ازت واسم چی موند بد شدی خیلی زود
بد بودنم حدی داره آخه یه آدم مگه میتونه
انقد دلش از سنگ باشه
تلخ شد باهات روزای من ولی فدای یه تار موت
که هر شبم غم باشه نذار دلم تنها شه
بد بودنم حدی داره آخه یه آدم مگه میتونه
انقد دلش از سنگ باشه
تلخ شد باهات روزای من ولی فدای یه تار موت
که هر شبم غم باشه نذار دلم تنها شه