Peyvand – Gisoo

من شاعر چشمای توام مال توام یار
سر مست و پریشان توام مال توام یار
یک شهر مرا دیده که افسار دلم را
بسپرده به دستان توام مال توام یار
با خنده تو نرخ شکر کم شد و کم شد
نزری دل از خنده تو غم شدئ و غم شد
آن ماه که میگفت که زیبار از اونی
با دیدن رویت کمرش خم شدو خم شد
من پیش تو از عاشقی و عشق فزونم
پیش همه پیداست که من غرق جنونم
هرچند بکوشم به نهان کردن این عشق
رخساره خبر میدهد از سر درونم
در فکر منی یکسره در گشت و گذاری
خوبان جهان هیچ و تو یاری و نگاری
من غیر تو عشقی به دلم نیست که جانا
خوبان جهان هرچه که دارن تو داری
گیسوی تو یک دفتر پر شعر و ترانه
چشمان تو عاشق کش معروف زمانه
یکبار در این خانه زدی شانه یرت را
صد مرتبه دل برده ای از شانه و خانه
من پیش تو از عاشقی و عشق فزونم
پیش همه پیداست که من غرق جنونم
هرچند بکوشم به نهان کردن این عشق
رخساره خبر میدهد از سر درونم
در فکر منی یکسره در گشت و گذاری
خوبان جهان هیچ و تو یاری و نگاری
من غیر تو عشقی به دلم نیست که جانا
خوبان جهان هرچه که دارن تو داری