Arrangement: Saeid Fahim
چشای تو به رنگ سربِ داغ
صدای تو آواز گنجشکا
تنت ، مثل جغرافیای قفقاز
نگاه تو سپاه گرجستان
یه ترسی از جهان به قدر این جهان
زانوهات رفیق چونتن تو باورام
بخند وقتی همه دارن جنگ میکنن
وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ میکنن
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزننت
مثل آتیش عطاردِ تن بی بدلت
آوازمو زمانی سر میدم
شروع کنی خندیدن و رقصیدن
که بخونی واسم تو ولیعصر بدون ترسیدن
من دیدم ، قاصدک میرفت و خبر نمیبرد
اون که تو جبهه ی دشمن جنگید برنده میشد
منو مثل یه همدردی که تو حسرت و همدردی
دچار یک جنون جنسی حادِ بغل کن ، بوسه بارون کن
که میترسم من از زندان و زندانبان و میترسم
من از این سایه های دار و میترسم
من از ناقوس بدیمنی خدایان بی وجدان
بگو بمیر و ببین دیگه دم نمیدم
من جمعه ام که با تو شنبه میشم
سرم تو راهیه که آخرش پنبه میدن
کهنه شو تو قلبِ تازه ی ضربه دیده ام
لای درختا که به ارّه میگفتن تقدیر
جنگل موهات و زوزه ی باد وحشی
شال آبی همرنگ خزرت
موهای سبز رنگت به رنگ جنگله
لباسات مثل کویر لوته خاکی رنگه
خلیج فارس زیر کفشای آبی رنگت
تو رو دخیل بستن به ضریح ، آهن ، چُدن
وقتی سیاست و دین زن و شوهر شدن
من امروز به دیروزم غبطه میخورم
فردا برای امروزم گریه میکنم رسانه آهنگ
ما نسل صلحیم ، نسل آرامشیم
نسلی که زمونه حق ما رو بالا کشید
نمیخوام هدر بشن همه روزا
برم و خزر بشم برای روسا
یا اینکه پوسیده شم در این لباس
تور ماهیگیر چینی تو خلیج فارس
