بعضی خستگیا ادمو به خودش میارن
هروقت به خودت اومدی اونجاست که تازه بیدار شدی
من چشام بستس ولی بیدارم همش تا خود صبح
دستو پام خستس یه ورم سر اشغاله بدون ظهر
روز پر از برنامه شبا ذهن میشه همش درگیر هدف
دورو برم پر پروانه ولی من میخوام بشم عین صدف
من همش تو چار دیواری به فکر اینم کار چی داری
عقربه های عمرم تو حرکت غفلت کنم میبره سهمم از دست
زندگی یه جور پیچیده برام درا بسته به روم و دوراهیه رام
مسیرا همه طولانی پره پلیس راهای تومانی
توام دیگه راهزن شدی سنگ انداختی جلوی پام در طی کارا
ولی من که از همون اولش تااینجا اومدم اینجوری بات راه
یکی مثه اون حالتو باخت چی میریختی کود زیر پرهاش
دیگه شده یه درخت و توام نفس میگیری زیر برگاش
من خسته شدم رسما چشم روهمه کارام بستم
به خودم قول دادم بسازم فردا رو یه تنه هستم
میفهمم توام رد میدی گاهی میخندی بعد دیدی خوابی
رویات همه حبسه تو قفس روزا بغضه شب گریه زاری
جاده خاکیه روبه روت هنوز چاله چوله داره اسمون کم نور
هرچیم میری هی سخت تر میشه
ولی قلب محکمت تا همینجا کشوندت
رویاتو برو پس بگر ازش
این سختیارو تایم لبس بگیر ازش
نشینو خیره به روبه روت همش
پاشو که اون مقصده ماله توعه همش
هی پشت سرتو بنداز یه نگاه ببین که چقدر دور شدی
اونارو ول کن که بودن کنار تو الان دورن همش
اصلا تو خودت شوکه بشی دنبال یه نور
که بتابی روی این تاریکیا بشه روز
من چشام بستس ولی بیدارم همش تا خود صبح
دستو پام خستس یه ورم سر اشغاله بدون ظهر
روز پر از برنامه شبا ذهن میشه همش درگیر هدف
دورو برم پر پروانه ولی من میخوام بشم عین صدف
