Behdad Abedinzadeh (Soroush Khaan) – Charkhe Falak

از یک جایی اشک چشمت خشک میشود
از جایی دگر بغض در گلویت قفل میشود
از یک جایی قلبت همجنس سنگ میشود
از جایی دگر
از جایی دگر دلت برای خودت تنگ میشود
از یک جایی همه چیز ناجور میشود
از جایی دگر حال دلت پریشان میشود
از یک جایی آدم از درون خرد میشود
تکه هایش در سرتاسر شهر پخش میشود
از یک جا دگر نمیدانی و نمیفهمی چه میشود
چشمانت کور میشود
چیزی برای دیدن نیست
گوشهاهایت کر میشود
چیزی برای شنیدن نیست
احساست نابود میشود ، چون
احساس بعید ترین طعنه واژه است
بعد میمانی و یک دنیا غم ، و
سیگار به سیگاری که
پشت هم دود میشود
فقط لحظه ای بخاطر بیاور فقط لحظه ای
که پا روی دلی گذاشتی و آرام گذشتی
نمیدانستی آخرش ، چه میشود ؟
حال دیدی باور کن
به خودت ثابت کن
این وابسته تو دگر عاشق نمیشود
دلش دگر دل ، نمیشود
روحش دگر درمان نمیشود
زخمش دگر خوب نمیشود
این آدم دگر آدم ، نمیشود
میدانی چرا ؟
چون دگر ،
چون دگر، اعتمادی ایجاد نمیشود
یادت باشد
یادت باشد دو زمان یکجا متوقف نمیشود
چرخ فلک از گردشش پشیمان نمیشود
یک جایی نقطه اتصالیست ،
برای رسیدن و وصل شدن به ،
خود به خودی های بی خودی
اما اما اما
صبور باش
جایی هست که همه چیز خود به خود به هم وصل میشود
خود به خود به هم وصل میشود
نازنین