Omid Omidi – Panjah Panjah

عشقِ من؛ کاش عشوه کم داشت
گم نمیشد توو دلم؛ ظلمتِ چشماش
عشقوُ برداشت؛ توو دلم کاشت
گفت اگه قلبمو می خوای؛ عاشقم باش
باشه گفتم، که باشی جفتم
من از این و اون، چقد طعنه شنفتم
روی چشمات، دیگه قفلم
چه شبا که بی هوا، یادت میُفتم
پنجاه پنجاه نباش با دلِ من
من با جنجال، هنوز عاشقتم
با یه عالم، می کنی بگو بخند
وای از رنجایی که میدی به من
پنجاه پنجاه نباش با دلِ من
من با جنجال، هنوز عاشقتم
با یه عالم، می کنی بگو بخند
وای از رنجایی که میدی به من
دنیا میشه با تو؛ اتفاقِ بهتری باشه
میشه قلبت؛ واسه من تمومِ دنیا شه
کافیه تو بگی، باشه
عشقم؛ من که با دیدنِ چشمای تو حظ کردم
من واسه داشتنت؛ خودموُ عوض کردم
با همه غیرِ تو، سردم
پنجاه پنجاه نباش با دلِ من
من با جنجال، هنوز عاشقتم
با یه عالم، می کنی بگو بخند
وای از رنجایی که میدی به من
پنجاه پنجاه نباش با دلِ من
من با جنجال، هنوز عاشقتم
با یه عالم، می کنی بگو بخند
وای از رنجایی که میدی به من