Reza Homayoun – Madar

زمینی شدن حق عشقت نبود
تو یک مرز بی انتها در منی
یه تصویر ازت عکس این هَستیه
تو تعریفِ زیبایی یک زنی
سکوتت درِ خونه رو میزنه
من از روی شونَت زمین میخورم
نباشی یه دنیا رو خط میزنم
یه جا از همه زندگی میبُرَم
میدونم یه وقتایی خسته شدی
برو پایِ این بَچه گیا نسوز
نمیشه از این خونه عَطرِت بِره
یه سَجاده کُنجِ اتاقه هنوز
تَهِ خط که میشه سُراغِت میام
تویِ دِلهُره مقصدِ آخری
خدا قلبشو توی سینَت گذاشت
فرشته چیه وقتی تو مادری
تو هر جا بری مَنکه دنبالِتم
پسر بَچَتو از خودت گم نکن
یه اعدامه دور از تو این زندگی
بیا این طناب و تو محکم نکن
تو قلبِ من و با خودت میکشی
منم سر میزارم روی دامنت
یه جوری از عشقت به من‌ زُل زدی
یه جوری که انگار قسم دادنت
ببین چادرت تا نخورده هنوز
نرو که دلم میشه سرد و کبود
همه حرفِ من رو به عکست شده
زمینی شدن حقِ عشقت نبود