Pejman Foroutan – Sobhe Roshan

ببین چه بی دریغ از جنون شب به صبح روشن تو کوچ میکنم
ببین که با چراغ جستجوی تو حضور سایه هارو پوچ میکنم
ببین ببین که لحظه لحظه دم به دم نفس نفس تورو مرور می کنم
نگاه کن ببین چه ساده از خودم فقط برای تو عبور می کنم
تو اومدی با تو خشک سال من به مرز های سبز تر شدن رسید
رسیدی و صدای صد ترانه بود که از گلوی زندگی به من رسید
ببین که با تو رونق سکوت من شکست و زخم خورد و مرد و دود شد
طنین لحظه های بی صدای من کنار تو بهانه ی سرود شد
منو بگیر از اضطراب اصرار از التهاب مبهم غروب ها
منو ببر به عطر خوب صبح ها به گرمیه همیشه ی جنوب ها
منو ببر به نورهای دور دور به ابتدای روشن طلوع ها
به ابتدای هر چه بود و هر چه هست به لحظه ی دمیدن شروع ها
تو اومدی با تو خشک سال من به مرز های سبز تر شدن رسید
رسیدی و صدای صد ترانه بود که از گلوی زندگی به من رسید