Masoo – Behare Ba Sefa

تِه وِسه لَله‌وا رِه پنجه زَمبه ای یار
گِسپندِ راه دمبه، کوه خنه زَمبه ای یار
خرابِ منزل ره پِه کِله زَمبه ای یار
تِه وِسه ونگِ‌وا تا محله زَمبه
آی برو آی نشو، گل ونوشه
خدا عاشق جدا کَر رِه بکوشه
خوامبه چشمه بَوم، صحرا دکفم ای یار
بِهارِ ماه گل همراه دکفم ای یار
شبنم بَوم لاله‌ی دیم بشورم ای یار
روخنه بهووم دریا دکفم ای یار
روخنه بهووم دریا دکفم
آی برو آی نشو، گل ونوشه
خدا عاشقِ جدا کَر رِه بکوشه
صدای چلچلا انه دباره ای یار
صدای چلچلا انه دباره ای یار
افتاب بی‌ریا انه دباره ای یار
زمستون سیاه سر بونه اخر ای یار
بهار با صفا انه دباره
آی برو آی نشو، گل ونوشه
خدا عاشقِ جدا کَر رِه بکوشه

برای تو دست به ساز (لَلِه‌وا) می‌شوم، ای یار
گوسفند را راه می‌اندازم، در کوه خانه می‌سازم، ای یار
اجاقِ کلبه‌ی ییلاقی ویران را روشن می‌کنم، ای یار
تو را صدا می‌زنم و (از کوه) تا روستا می‌روم
بیا، نرو، ای گل بنفشه
خدا کسی که عاشق‌ها را جدا می‌کند بکشد!
می‌خواهم چشمه شوم و در صحرا جاری شوم، ای یار
در نوروز با گل‌ها همراه شوم، ای یار
شبنم شوم و صورت گل لاله را بشویم، ای یار
رودخانه شوم و به دریا برسم، ای یار
رودخانه شوم و به دریا برسم
بیا، نرو، ای گل بنفشه
خدا کسی که عاشق‌ها را جدا می‌کند بکشد!
دوباره صدای پرستو می‌آید ای یار
دوباره صدای پرستو می‌آید ای یار
دوباره آفتاب بی‌ریا می‌آید ای یار
زمستان سخت بالاخره به سر می‌آید
دوباره بهار باصفا می‌آید
بیا، نرو، ای گل بنفشه
خدا کسی که عاشق‌ها را جدا می‌کند بکشد!