نشست خبري كنسرت “درهواي بي چگونگي”

نشست خبري كنسرت “درهواي بي چگونگي”
با حضور “سهراب پورناظري(خواننده)،علي قمصري(خواننده)،رضا امامي(مدير ماركتينگ داريا همراه) و رضا موسوي(كارگردان هنري)” به تاريخ ٢٤ خرداد ماه ١٤٠٢ در ايوان عطار كاخ سعدآباد تهران برگزار شد.

ابتداي اين نشست با سخنان ” علي قمصري” در خصوص همكاري هاي گذشته وي با هنرمنداني همچون “همايون شجريان””عليرضا قرباني ” “محمد معتمدي” و .. همراه بود .
و به ١٥ سال دوري همكاري وي با “سهراب پورناظري ” به دليل اختلاف نظر در سليقه ها اشاره كرد و بعد از ١٥ سال اين دوري ها كنار گذاشته شد و بسيار مفتخر بود كه همكاري مجدد را با پورناظري شروع كرده بود.
در ادامه حرف هايش افزود كه “اگر ميخواهيم تغييري در كشور ايجاد كنيم اول بايد اين تغيير را از خود شروع كنيم و “ايران” بيشتر از هر برهه تاريخي خود به فعاليت هنرمندان نياز دارد و تغييرات كلي بايد از صنف خود و هنر خود شروع شود.
سپس هر دو هنرمند در خصوص پارت هاي مختلف اين اجرا اشاره كرد كه
بخش اول شامل دو نوازي سه تار
بخش دوم ،دو نوازي تنبور كه بيشتر مختص مناطق كرد نشين است
و بخشي تصانيف
و در نهايت تار و كمانچه را به همراه دارد.
ساز هايي همچون عود و پركاشن هم حضور دارند و به وجود “پرفرمنس” و دكور و نورپردازي خوب اشاره كردند.

در ادامه علي قمصري عقيده رضايت همكاري خود را با جمله ” فكر سهراب و من يكي شده و با هم به يك اجرا و عمل تبديل كرده ايم” ابراز كرد.
و هدف از اجرا را مفيد بودن و كمك به كشور اعلام كرد.

“سهراب پورناظري” سخنان خود را با جمله ” در فضاي كنوني ايران چيزي مهم تر از آشتي ملي نيست ” شروع كرد .
وي هم هدفي چون هدف علي قمصري براي اين اجرا و اجراهاي گذشته و آينده دارد و همواره در تلاش اين است كه درسي براي نسل آينده باشد چون كه گله اي از نسل گذشته دارد كه درس آشتي به نسل ٥٠ و ٦٠ نداده اند ..
در ادامه كل افراد حاضر نشست خبري به حفظ “موسيقي ايراني” و “فرهنگ و هنر ايراني” اشاره كردند و دغدغه اين را دارند كه شمعِ نيمه فروزان “موسيقي ايران ” را شعله ور نگه دارند.

سهراب پور ناظری در پاسخ به این سوال که نقش موسیقی در مواقع بحرانی چیست و با توجه به وقایع اخیر چه نظری داردگفت
حوادث تلخ روزهای گذشته برای هر انسانی که روح بيدار و عاشق سرزمین را دارد زجر آور بود انسان هاي زيادي از پیش ما رفته اند و در موقعیت و دوره ایی بودیم که به کار نمیشد فکر کرد ،
اما در شرایط کنونی کار از جنس راه گشایی بود و از فضای بسته زمان قدیم رسیدیم به شبی چندین کنسرت و حضور نوازندگان خانم ، حضور زنان در سنگر موسیقی نباید خالی شود
همانطور که کارهای پیشین ما یعنی کنسرت نمایش های ۳٠٠ نقش زنان موثرتر و فعال تر بود و زنان باید حضور داشته باشند و ما پشت زنان هستیم .
علی قمصری هم در پاسخ به این سوال افزود ،
در هرشرایطی باید رسالت خود را برای توجه به این نوع موسیقی انجام دهم .شرایط سیاسی و اجتماعی برای ما ایجاد خفقان كرد و ما روی یک بند راه میرویم و با اینکه راحت پاي ما به روی صحنه نرسیده به هر قیمتی روی صحنه نمیرویم امیدوار هستیم که مسیر به خوبی ادامه داده شود و ما سربلند شویم.
سهراب پور ناظری و علی قمصری هم‌ چنین در پاسخ به این سوال در مورد تداخل کنسرت هایشان با علیرضا قربانی و اینکه آيا رقابتی در میان است گفتند که هیچ رقابتی در میان نیست و هر دو همکاری های بسیار لذت بخش و ماندگاری را با علیرضا قربانی انجام داده اند و باعث افتخار است که هر دو در مجموعه فرهنگی کاخ سعد اباد میتوانند کنسرت هایشان را اجرا کنند.

هم چنین در مورد بیکلام بودن بودن کنسرت و دلیل انتخاب این نوع کنسرت سوال شده بود که هر دو پاسخ دادند
کنسرت بی کلام نیست ، تصنیف و دکلمه متون کهن توسط علی قمصری و سهراب پور ناظری خوانده خواهد شد اما تمرکز اصلی این کنسرت بر موسیقی ساز محور میباشد.

در ادامه حرف هاي هر دو هنرمند در خصوص حضور زنان هنرمند
سهراب پورناظري افزود كه ” ما به زنان ايران بدهكاريم،كارهاي اخير من با حضور
نوازندگان خانم اجرا شد و مفتخرم به اين همكاري و نبايد محدوديتي براي هنرمند موسيقي خانم باشد و يك جايي بايد برايش تصميم گيري جدي شود و حمايت شوند اما هنرمندان ما ترجيح ميدهند كه در سايه آرامش فعاليت كنند و در اين حوزه ورود نكنند”
سپس به نمايندگان گروه اين كنسرت اشاره كرد كه ” در اين گروه افراط و تفريط نداريم . چه از گروه كاملا تابع قوانين جمهوري اسلامي چه از گروه كاملا ضد قوانين كشور ، چه از گروه به شدت مذهبي چه از گروه ضد مذهب هيچ نماينده اي در اين گروه حضور ندارد”

در پاسخ به سوال “دليل و ريشه انتخاب نامِ اين كنسرت (در هواي بي چگونگي) چيست؟”
سهراب پورناظري فرمود” عنوان اين كنسرت از يكي از نثرهاي حضرت “بايزيد بسطامي” برگرفته شده و ربط دارد به حال و هواي دو نوازي من و علي و دوري از همديگه و وصل شدن ما بعد از مدت ها ”

پورناظري به بحث دور بودن نسل جوان از موسيقي فاخر هم اشاره كرد و ريشه و پرسش آن را از مسئولين كشور دانسته كه در سرزميني كه نميتوانيم در تلويزيونش ساز بزنيم اين نوع سوالات بي پاسخه در اين سرزمين
كه اگر اين ساز حرامه كه حرامه
اگه صداش حلاله قيافه اش حرامه
اگه جفتش حلاله كه پس مشكل كار كجاست؟ و بايد با صراحت اين ها جواب داده بشه كه “ساز شما به خوشگلي تفنگ نيست!” و تكليف روشن بشود
بلاخره ما مثل آبيم و راهمونو پيدا ميكنيم
و نميگويم كه تمام مسئولين اين فكر دارند نه
يك بخش هاي افراطي هستند كه تصميم ميگيرند و عمل ميكنند و بياييد يك روزي من و علي با دوتا از نمايندگان حوزه علميه مناظره اي بگذاريم،قطع به يقين هيچ جواب قانع كننده اي دريافت نميكنيم.گرچه نسل ما قبول كرده است اما دهه هشتادي نميتواند قبول كند و يك جا ترك ميخورد كه ترك هم خورد و سياست گذار بايد با هوش سياسي پاسخ بده به اين مشكلات!
و دور هستيم از هنر فاخر
در اين نسل!”

و علي قمصري افزود” فرهنگ نياز به هدايت شدن دارد و من موزيسين نبايد از روي خوندن يك مصاحبه يكي از مديرها بايد حس بزنم كه چه برخوردي با من در اون روز خواهد شد؟
ما اگر بخواهيم فرهنگ روي ريل درست حركت كند بايد برنامه ريزي داشته باشيم كه كودكان در مدارس با موسيقي ملي آشنا بشن و مديريت جوري هست كه ريشه موسيقي به جاي اينكه دست خود موزيسين باشد در دست تهيه كننده ها هست چون تهيه كننده ها مورد اعتماد تر شدند براي مديران و تعيين ميكنند بر اساس گيشه ! و نوازندگان كنار ميروند و موسيقي بي كلام حذف ميشود!

در خصوص سبك دكور رضا موسوي ذكر كرد كه با امكانات موجود سعدآباد و حمايت ديگران سعي كرديم يك سري مسائل را حل كنيم مانند نور و در خصوص صدا با توجه به حساسيتمان به تاثير صدا بر روي آثار تاريخي و توانايي تحمل اين بناها
برنامه ريزي كرده ايم…

حال مطرح ميشود كه با تمامي اين توضيحات اين نشست خبري
چه اجرايي از “سهراب پورناظري” و “علي قمصري” در كاخ سعد آباد خواهيم ديد!

عكاس : كيميا ذكرياپور
خبرنگار: مليكاگلي